Raar genoeg erger ik me als Amsterdammer nog het meest aan geluid van vliegtuigen boven de stad en aan de belachelijk lage prijzen voor vliegtickets. Wellicht omdat wij in Amsterdam ook al de meeste pretpark- en hooligan-toeristen over de vloer krijgen. Maar vooral ook omdat ik weet dat het niet nodig is om daar te vliegen. Er zijn in de wereld heel weinig vliegvelden met start en landingsbanen in alle windrichtingen. Schiphol heeft dat wel. Dat hebben ze gedaan om niets anders, dan het ontduiken van de milieunormen en dus zeker niet omdat het landen en opstijgen anders niet mogelijk was. Vandaar dus dat alles overstemmende vliegtuigmotorgebrul boven de binnenstad.  

Als raket ruimtevaart liefhebber werd ik dan ook helemaal blij van de volgende ontwikkeling: Raketbouwerette SpaceX, is herbruikbare raketten in de categorie lijnvliegtuig aan het ontwikkelen. Met eenzelfde, lange levensduur. Deze raketten worden gebouwd van RVS. Ze zijn dus niet alleen onderhoudsarm, maar ook aan het einde van hun leven recyclebaar. Deze raketten zullen naast hun functie als ruimtevaartuig, letterlijk voor intercontinentale lijnvluchten geschikt gemaakt worden. In die variant kunnen er 100 tot 200 passagiers binnen een uur waar dan ook op de aardbol landen (op land en op zee). Met andere woorden: Amsterdam – Sydney = 45 minuten. Ja je leest het goed, VIJFENVEERTIG MINUTEN vliegen tussen Amsterdam en Sydney (dit filmpje legt ‘t simpel uit).  

De directeur van SpaceX, Gwynne Shotwell Stelt dat deze raketten binnen 5 jaar gaan landen op Mars en binnen 10 jaar ingezet gaan worden voor inter-continentale lijnvluchten. 

Maar waarom is dit nou interessant voor mij? Voor Amsterdammers? Of voor de wereld? Raketten stijgen min of meer recht omhoog op vanaf een platform op zee, 30 km uit de kust en vliegen je in minder dan een uur naar waar ook ter wereld. De uitstoot is (grofweg) CO2 en water. Het geluid van opstijgende en landende raketten is dus niet of nauwelijks te horen op land en geeft geen overlast van roet & kerosinelucht meer.  

Je begrijpt al snel dat deze bizar grote vluchttijd verkorting (factor ±20) Schiphol op z’n huidige plek potentieel gaat reduceren tot een lokale hub voor kleinere en op den duur elektrische vliegtuigen (want ook die komen er aan binnen 10 jaar). Ongeveer de helft van alle vluchten van en naar Schiphol is nu intercontinentaal. De vluchttijdreductie is zo’n enorm voordeel, dat deze raketvluchten heel snel die van gewone intercontinentale vluchten zullen overnemen. Een laatste punt is dat deze raketten ook nog eens vliegen op brandstof die uit (zonne)energie, CO2 en Water gemaakt kan worden en daar ook weer naar uiteenvalt bij verbranding. 

Samenvattend: Twintig keer sneller vliegen, kan CO2 neutraal op schone energie, geeft geen geluidsoverlast in steden of op land en gebruikt extreem weinig ruimte. 

Als door deze revolutionaire innovatie nog maar de helft van de vluchten vanaf Schiphol zelf plaatsvinden en ook nog eens elektrisch, dan komt dus vermoedelijk heel veel ruimte vrij op de grondgebieden van Schiphol (hartje randstad). Ruimte om gezonde en ook hoge woongebouwen te bouwen midden in een groene, en relatief rustige omgeving. Ook kan er met name in en bij Amsterdam veel hoger gebouwd worden. Dat is interessant omdat er dan geen nieuwe weilanden volgebouwd hoeven worden. De bestaande stad zo op gezonde, mooie groene manier dichter bebouwd kan worden en er meer ruimte overblijft voor bos en niet-intensieve landbouw. 

De ontwikkeling van die raketten (kijktip) en elektrische vliegtuigen (leestip) vindt nu plaats, maar de echte maatschappelijke verschuiving begint raar genoeg pas over een jaar of 10. Hoog tijd dus, om alvast te anticiperen en voor te sorteren als gebiedsontwikkelaar en conceptontwikkelaar. De toekomst komt altijd sneller dichtbij dan je denkt. Wat gaan we doen met al die winst van rust, ruimte, tijd en schoonheid?